WSKAZANIA LECZNICZE PORU

Por jest jarzyną towarzyszącą człowiekowi od tysięcy lat. Znany w Polsce od kilku wieków, podobnie jak czosnek i cebula, z właściwości leczniczych i odżywczych. Jest lekkostrawny. Można go jeść na surowo, po ugotowaniu i duszeniu. 100 g porów dostarcza około 30 kalorii więc nie tuczą. Por jest zasadotwórczy. Zastępuje kurację wodami mineralnymi. Zaleca się go jako odtrutkę po zatruciach np. grzybami, nieświeżym pokarmem, ołowiem ze spalin samochodowych lub parą ołowiu w drukarniach.

Sok ze świeżych porów jest dobrym środkiem leczącym wszelkie formy kamicy moczowej i nieżyty dróg moczowych, podnosi potencję seksualną mężczyzny i jest zaliczany do afrodyzjaków. Syrop z porów działa korzystnie na koklusz u dzieci. Działanie: wzmacnia nerwy, jest antyseptyczny, łatwostrawny, budulcowy, moczopędny, oczyszczający krew.

Anemia, arterioskleroza, artretyzm, gościec (reumatyzm), azotemia (zatrucie amoniakiem), dolegliwości dróg moczowych, kamica moczowa, gruźlica, niestrawność, niewydolność nerek, otyłość, zaparcie.

Czyraki, hemoroidy, nagniotki, odciski, ropnie, rany, krwawienia z nosa, pielęgnacja twarzy, wrzody, ukąszenia owadów, zastój moczu. Korzonki oczyszczone, rozdrobnione z dodatkiem mleka zalecane są na robaki. Nie należy obawiać się przedawkowania.

Na azotemię: 30 g korzonków macerowanych przez 10 dni w litrze białego wina. Wypijać codziennie rano duży kieliszek. Sok oraz mleko lub serwatka. Obmywać zaczerwienienia i wysypki na twarzy.