SELER

Ziółka No comments 05/16/2015

W Polsce seler uprawiany jest jako roślina warzywna, ogrodowa. W stanie naturalnym występuje na wilgotnych glebach nadmorskich, na wyspie Uznam nad Zalewem Szczecińskim. Uprawia się głównie odmianę, której korzenie i liście używane są jako przyprawa kuchenna, korzenie zaś – na jarzynę. Odmiana liściasta służy również jako jarzyna. Liście i korzenie zawierają surowce lecznicze.

Zawartość głównych związków w selerze. Cholina, asparagina, mannit, glutamina, śluzy flawonowe, glikozydy w tym apina (nadająca selerowi eteryczny zapach), olejki eteryczne i inne związki typu furokumaryn, z których najbardziej czynny jest psolaren. Witaminy: A, prowit. A, BI, B2, B6, PP, E. C, kwas nikotynowy. Węglowodany (cukry i skrobia), tłuszcze i białka. Woda. 9 ważnych aminokwasów w tym walina, wspomagająca mechanizm widzenia, kwas jabłkowy, cytrynowy. Mikroelementy: sód, potas, magnez, managan, chlor, siarka, wapń, fosfor, żelazo. Kilogram selera daje 40 kalorii.

Seler surowy stosowany wewnętrznie działa wzmacniająco, rozwalniająco, wzbogaca organizm w składniki mineralne, leczy gościec, kamicę moczową, wzdęcia, kolki żołądkowe, łagodzi sklerozę, przy schorzeniach pęcherza moczowego łagodzi wydzielanie moczu, łagodzi nieprawidłowości miesiączkowania, działa przeciwszkorbutowo, „drenuje” krew, leczy reumatyzm, otyłość, poprawia przemianę materii, działa odmładzająco, wzbogaca pracę nerek, wątroby, działa korzystnie na dolegliwości sercowe, jest dobrze tolerowany przez cukrzyków i działa korzystnie na nieżyt oskrzeli.

Stosowany zewnętrznie działa kojąco na rany i odmrożenia i to bardzo łagodnie, nie parząc jak chrzan i papryka: leczy zapalenie powiek i miejscowe odbarwienie skóry.