WSKAZANIA LECZNICZE – JOD CZ. II

Na jednokomórkowego pasożyta jelit u ludzi (jodomoeba buetschlic) zaleca się octan jodu. Jako antyseptyk stosowany jest jodoform, który w zetknięciu z raną wydziela jod działający bakteriobójczo i antyseptycznie. Jodek sodu lub jodek potasu mają zastosowanie jako leki wykrztuśne na zlecenie lekarza. Przy astmie oskrzelowej jod czyni sekrecje bardziej płynne. Przy zatruciach jodem (jodzica) występuje gorączka, brak apetytu, nadczynność tarczycy, biegunka, zapalenie śluzówki, opuchnięcie twarzy. Jodek sodu lub potasu przenikają dwukierunkowo przez błony otaczające płyn mózgowo-rdzeniowy i utrzymują stałe stężenie kationów po obu jej stronach oraz dwukierunkowy transport aktywny z ogólnego krążenia i do niego. Ma to znaczenie przy leczeniu niektórych chorób o etiologii nieznanej. Silne bodźce akustyczne powiększają przepuszczalność tej bariery. Jodyna to ciemnobrunatny roztwór jodu (2- 10-procenlowy) w alkoholu etylowym, działający bakteriobójczo. Służyła ona kiedyś chirurgom do dezynfekcji ran i skaleczeń. Jodyna zawiera również nieco jodku potasu. Zażyta wewnętrznie jest śmiertelną trucizną.

Niedobory jodu z powodu jego braku w pożywieniu i w napojach np. w górach powodują wyprysk jodowy na kończynach w szczególności na podudziu. Sole kwasu jodowego tzw. jodany mają właściwości utleniające.

Jod obniża toksyczne działanie miedzi. W mleku jod wchodzi w połączenie kompleksowe z kazeiną. Jod-131, radioaktywny, gromadzi się w tarczycy drogą pokarmową. Jego okres półrozpadu wynosi 8 dni. Stosowany niekiedy do leczenia guzków gorących w wolu guzowatym u ludzi po sześćdziesiątce.