MIEDZ (Cu)

Ziółka No comments 05/24/2015

Miedź jest zaliczana do grupy pierwiastków niezbędnych dla organizmu człowieka ze względu na funkcje jakie wykonuje bądź wspomaga. Przede wszystkim pierwiastek ten sprzyja wchłanianiu żelaza z przewodu pokarmowego i ułatwia jego przyswajanie. Wraz z żelazem bierze udział w syntezie hemoglobiny, uczestniczy w tworzeniu kości i utrzymaniu w sprawności osłonek mieliny włókien nerwowych, co jest szczególnie ważne dla chorych na stwardnienie rozsiane. Miedź wchodzi w skład enzymów i pobudza ich aktywność.

Organizm człowieka dorosłego zawiera 100-150 mg miedzi (0,0004 proc.), a najwięcej tego pierwiastka znajduje się w mięśniach, następnie kościach i wątrobie. Przeciętna dicta dostarcza dziennie 2.5 – 5 mg Cu. co całkowicie pokrywa zapotrzebowanie organizmu.

Najwięcej miedzi zawierają orzechy, wątroba wołowa, grzyby, ostrygi, dobrym źródłem tego pierwiastka są nasiona zbóż, burak, cebula, szpinak, migdały, kalarepa, pomidory, winogrona, por, wiśnia, jabłko, pomarańcza, pyłek kwiatowy.

Rzadko mamy do czynienia z niedoborem Cu, częściej natomiast z nadmiarem miedzi w organizmie. Nadmiar Cu jest szkodliwy i wywołuje groźne następstwa. Niski poziom miedzi w ustroju ludzkim może być przyczyną niedokrwistości i zahamowania wzrostu oraz powodować wzrost cholesterolu we krwi. Niedobór Cu może wystąpić w nerczycy bądź biegunce.

Nadmiar miedzi może być źródłem anemii, zaburzeń układu oddechowego oraz zaburzeń funkcjonowania wątroby. Zła przemiana miedzi nosi nazwę choroby Wilsona, w której dochodzi do zwyrodnienia jąder soczewkowych w mózgu a także do marskości wątroby.

Miedź leczy stany infekcyjne pochodzące od gronkowca złocistego, choroby pochodzenia wirusowego (np. grypa), ostre stany gorączkowania, ostry reumatyzm stawów, zapalenie wielostawowe, pomaga w przywracaniu organizmowi utraconych zdolności obronnych, reguluje pracę wydzielniczą tarczycy, hamuje zbytnią koagulację krwi, katalizuje proces powstawania hemoglobiny, jest zalecana w stanach nowotworowych.

Zewnętrznie, np. do leczenia zakażenia gronkowcami chorób skórnych (liszajec) stosuje się siarczan miedzi i cynku w postaci roztworu. Ten sam środek stosuje się w walce z grzybicą roślin oraz do dezynfekcji toalet publicznych.

Miedź może wywołać nudności, ataki gorączki oraz zatrucia (dawka śmiertelna wynosi 10 g). Siarczan miedzi wywołuje zielone wymioty, bóle brzucha, biegunkę, szkodzi nerkom i wątrobie. Częsty kontakt z miedzią może wywołać choroby skórne.