FOSFOR (P)

Fosfor został przez dr Valneta, na którego opinie powoływaliśmy się w „Aptece” wielokrotnie, uznany za pierwiastek plastyczny (bo bierze udział w przemianach substancji organicznych biogennych, żywych, w szczególności białkowych) oraz dynamiczny (bo wzmaga moc leczniczą leków i biopierwias- tków, np. wapnia).

Fosfor jest składnikiem licznych związków (węglowodanów, białek, tłuszczów). Kontroluje równowagę wapniową środowiska wewnętrznego i odgrywa istotną rolę w mechanizmach działania wit. D. Bierze udział w formowaniu kości i krwi, odgrywa ważną rolę w działaniu tarczycy.

Jest najważniejszym pierwiastkiem energetycznym nerwów, intelektu i układu płciowego. Źródłem fosforu są m.in. zboża i ich kiełki, czosnek, cebula, seler, marchew, por, pomidor, migdały, orzechy, winogrona, pyłek kwiatowy, a także artykuły spożywcze bogate w białko i wapń, np. sery podpuszczkowe, fasola, żółtka jaj, groch suchy, wątroba, mąka pszenna, mięso i ryby.

Równowagę fosforową w organizmie dorosłego człowieka pozwala utrzymać dzienna podaż 1,6 g fosforu, a u dzieci i kobiet w ciąży – 1,5-2 g. Fosfor, który występuje w każdej komórce ustroju, znajduje się przede wszystkim w kościach i zębach w postaci policzeń z wapniem.

W źle zrównoważonych dietach stosunek wapnia do fosforu staje się niekorzystny. Nadmiar fosforu powoduje strącanie tego pierwiastka w postaci nierozpuszczalnego fosforanu wapnia. Stosunek wapnia do fosforu nie powinien być mniejszy niż 1:2, a stosunek optymalny – 1:1. U dzieci winien się zbliżać do wielkości 2:1, co odpowiada proporcji tych pierwiastków’ w mleku kobiecym.