DAWKOWANIE SELENU

Selen jest pierwiastkiem śladowym. Selenian sodu w diecie chroni przed małymi dawkami aflatoksyny i innych mykotoksyn żywych komórek i organizmów, otwiera więc możliwości zapobiegania chorobom wywoływanym przez grzybki.

Zaobserwowano, że niski poziom Se występuje u chorych na raka. Niedostatek tego pierwiastka, o czym już wspomniałam, obniża odporność komórek, a więc czyni je podatnymi na zmiany nowotworowe. Tak więc w profilaktyce przeciwnowotworowej selenowi przysługuje nader ważna rola. Mając właściwości ochraniania kwasów nukleinowych przed uszkodzeniami wzmaga ogólną odporność organizmu, dzięki czemu tworzy puklerz zabezpieczający ustrój przed licznymi chorobami. Zauważono na przykład pewną prawidłowość. Otóż w okolicach zamieszkiwanych przez ludność otrzymującą selen poniżej optimum, co może się wiązać z niedostatkiem Se w glebie, wodzie i pokarmach – występuje dystrofia mięśni, choroba białych mięśni, biegunki, niepłodność, choroby wątroby, a generalnie notuje się wyższą śmiertelność, niźli w rejonach odznaczających się dostatkiem Se.

Optymalny i najbardziej korzystny dla organizmu poziom selenu wyznacza ilość 0,1 meg, poniżej tej wielkości mamy do czynienia z niedoborem, powyżej z nadmiarem. Selen w dawce optymalnej zapobiega utlenianiu hemoglobiny i sprzyja leczeniu białaczek, działa korzystnie na mięśnie sercowe i naczyń krwionośnych, pomaga w dusznicy bolesnej.

Bardzo poważne konsekwencje wiążące się z przedawkowaniem selenu. Mieszkańcy okolic bardzo bogatych w ten pierwiastek nie powinni hodować bydła, bowiem zaczyna ono chorować na kopyta, co notuje się na przykład w okolicach Zakopanego. Pszenica wyrosła na glebie bogatej w Se staje się toksyczna dla bydła. Nadmiar Se wywołuje ślepotę u koni i powoduje złe zalęganie się jaj. W organizmie człowieka nadmiar selenu wywołuje objawy zatrucia, nadciśnienie tętnicze, złe krążenie krwi, arteriosklerozę. Zatruciom selenu zapobiegają siarka i magnez.